SQL kısıtlamaları, bir tablodaki veriler için kurallar belirlemek amacıyla kullanılır.
SQL Kısıtlamaları Oluşturma
Kısıtlamalar, CREATE TABLE komutuyla tablo oluşturulurken veya ALTER TABLE komutuyla tablo oluşturulduktan sonra belirtilebilir.
Syntax
CREATE TABLE tablo_adı ( Sütun1 veri_tipi kısıtlama, Sütun2 veri_tipi kısıtlama, Sütun3 veri_tipi kısıtlama, .... );
Kısıtlamalar, bir tabloya girebilecek veri tipini sınırlamak için kullanılır. Bu durum, tablodaki verilerin doğruluğunu ve güvenilirliğini sağlar. Kısıtlama ile veri giriş eylemi arasında herhangi bir uyumsuzluk varsa, işlem iptal edilir.
Kısıtlamalar sütun düzeyinde veya tablo düzeyinde olabilir. Sütun düzeyi kısıtlamaları bir sütuna, tablo düzeyi kısıtlamaları ise tüm tabloya uygulanır.
Aşağıdaki kısıtlamalar SQL’de yaygın olarak kullanılır:
NOT NULL: Bir sütunun NULL değerine sahip olmamasını sağlar.
UNIQUE: Bir sütundaki tüm değerlerin farklı olmasını sağlar.
PRIMARY KEY: NOT NULL ve UNIQUE kombinasyonudur. Bir tablodaki her satırı benzersiz şekilde tanımlar.
FOREIGN KEY: Tablolar arasındaki bağlantıları yok edecek eylemleri önler.
CHECK: Bir sütundaki değerlerin belirli bir koşulu karşılamasını sağlar.
DEFAULT: Herhangi bir değer belirtilmezse bir sütun için varsayılan bir değer ayarlar.
CREATE INDEX: Veritabanında çok hızlı bir şekilde veri oluşturmak ve veri almak için kullanılır.